गोपाल अर्याल

दिउसै जब रात हुन्छ
हुने नहुने बात हुन्छ !

बेहोशीमा मातिन्छु म
छेउमा कोही साथ हुन्छ !

संसार अनौठो छ । मान्छेहरू अनौठा छन् । कसैलाई मायाको भोक छ । कसैलाई अनौठो सौख छ । मलाई माया गर्ने मान्छे, मलाई घृणा गर्ने मान्छे, मेरो जीवनलाई बिचरा भन्ने र यहीँ जीवनसँग जल्नेहरू पनि धेरै भेटें मैले ।

ला…. मैले यो के लेखेँ ? किन लेखेँ ? अब के लेख्नु ? केही पनि थाहा छैन । तर मेरा मनबाट निस्किएका यी शब्दहरू यसै खेर जान्छन कि जस्तो लाग्छ । भोलि पर्सी डायरीमा समेट्छु भन्ने बिचार पनि आउँछ तर त्यति बेला त त्यो प्रतिलिपि मात्र हुन्छ । “यसको असली मजा त यसैमा छ नि !” जस्तो पनि लाग्छ तर यी पानाहरू कति सिरक्षित रहलान भन्न सकिन्न ।

मन दिने, तन दिने, माया दिने दुइचार छन् !
घुर्क्याउने, फुर्क्याउने, फकाउने हजार छन् !

प्रेमीहरूको बजार छ, हुलमा मोलामोल छ !
किन्नेहरू थोरै, बरु बेच्ने मारामार छन् !