purna chhiring lopchan

झसंग बिउँझिंदा असजिलो लाग्यो ओच्छयानमा मलार्इ
भएर कोल्टे सुते फेरि निरन्तर दिए मिठो निद्रालार्इ

का का गर्दै करायो काव आवाज आयो मेरो कानमा
गर्दै गाली कागलार्इ उठे जुरूक्क सकिएन निदाउन

अत्ति भयो हेर अब तिमी केही बोल
आफनै सम्झेर अब मलार्इ दिल खोल

कोशीको छेउछाउको बस्तीमा बस्ने एक माझी हुँ म
दिनभरि खोला धार्इ जीविका चलाउने एक गरिब हुँ म

जाँदै थिए कतै म भयो भेट बाटोमा उनलाई
रहेछ अर्कै खल्को उनी होला को सोधे आफैलाई

छोडी दियो बाटो मेरो मुस्कुराँउदै उनले मलाई
हिम्मत गरे बोल्नलाई डर लाग्यो फेरि आफैलाई